ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΟ
«ΓΑΪΔΟΥΡΟΔΡΟΜΟ»
ΣΚΑΛΑΣ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ, ΣΚΑΛΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ;;;
ΜΗΠΩΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΝΕΡΟ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΥΡΙΣΕΙ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΥΣ;
Εναγώνιο ακόμα πιο πολύ τώρα το ερώτημα μας. Ερώτημα πόνου, ερώτημα αγωνία, ερώτημα αγανάκτησης. Τι τέλος πάντων πρόκειται να γίνει με το δρόμο αυτό που αντί να ενώσει, αλλά μας χωρίζει; Μέχρι πότε θα παραμένουμε πολίτες τριτοκοσμικής περιοχής και με τον τρόπο τους θα μας προτρέπουν και θα μας κατευθύνουν να παρατήσουμε τα αυτοκίνητα και να επιστρέψουμε στα γαϊδουράκια για να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις αυτού του «Ευρωπαϊκών προδιαγραφών γαϊδουρόδρομου»;
Έχουμε ακούσει τώρα τελευταία πολλά.
Ο Δήμαρχος πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως υπόσχεται πολλά. Μας υπόσχεται «στο λόγο της δημαρχιακής του τιμής», πως θα γίνει επιτέλους ο δρόμος αυτός.
Έχουν γίνει μελέτες προκηρύσσονται διαγωνισμοί ανάληψης του έργου και… και… και.
Μόνο που το έργο έχει σπάσει σε δυο κομμάτια ΄το πρώτο προς μεριά Πολιχνίτου και το δεύτερο προς τα …μας!
Μάλιστα το πρώτο κομμάτι, διασταύρωση Σκαμιούδι προς Σκάλα Πολιχνίτου, μέσα στο Φεβρουάριο δημοπρατείται και ξεκινά. Τα λεφτά είναι εξασφαλισμένα.
Μέχρις εδώ όλα καλά. Δεν έχουμε πρόβλημα.
Τι γίνεται όμως με το άλλο κομμάτι; Αυτό που μας ενδιαφέρει και μας καίρια αγγίζει; Αυτό από τη διασταύρωση Σκαμιούδι προς Σκάλα Βασιλικών, ώστε να ενωθεί με τον ήδη εκεί υπάρχοντα ασφαλτοστρωμένο δρόμο;
Το δρόμο που ενώνει τα δυο χωριά Λισβόρι και Βασιλικά με το δρόμο της Αχλαδερής και την Καλλονή;
Το δρόμο που δουλεύεται και περπατιέται συνέχεια;
Το δρόμο όπου πολλές δεκάδες αυτοκίνητα που πηγαινοέρχονται καθημερινά, τα δρόμο τον οποίο ο κόσμος προσπαθεί να περάσει για να βγει στην θάλασσα, ακολουθώντας την περιβόητη πινακίδα «Αλυκούδι PLAZ», για να δροσιστεί;
Το δρόμο που περπατάμε καθημερινά εμείς που το μισό χρόνο είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής και το άλλο μισό πηγαινοερχόμαστε καθημερινά;
Θα… δημοπρατηθεί και αυτό λέει και υπόσχεται ο Δήμαρχος.
Θα… τα βρούμε τα λεφτά που απαιτούνται και για το κομμάτι τούτο, υπόσχεται ο Δήμαρχος.
Θα… κάνουμε ότι μπορούμε και για δω λέει ο Δήμαρχος.
Έλα όμως να δεις!
Βρισκόμαστε στο χειμώνα. Ο περιώνυμος δρόμος μας, ποτάμι και θάλασσα. Δε χρειάζεται να πας λίγο παρά πέρα για να δεις τη θάλασσας. Την έχεις, μπροστά σου. Περνάς μέσα απ’ αυτή. Όσο για τις λάσπες, περνάς ζυμώνοντας. Χώνεσαι στη λάσπη. Γεμίζεις μέχρι τα «μπούνια». Άσε που κινδυνεύεις ανά, πάσα στιγμή αφού το αυτοκίνητο από το κολύμπημα στη λάσπη πηγαίνει αλλού κι αλλού.
Έρχεται το καλοκαίρι; Έρχονται και τα χαντάκια. Χαντακάρες, που για να τις περάσεις με το αυτοκίνητο, θα προσευχόσουνα και θα ευχόσουνα και θα προτιμούσες να περνούσες το Κάβο Ντόρο με 10 μποφόρ! Και να ’ναι μόνο αυτό; Για τη σκόνη τι να πεις. Σύννεφο αδιαπέραστο. Ορατότης μηδέν! Άσπρα τα αυτοκίνητα, άσπρα τα σπίτια, άσπροι εμείς. Περνάς και από τη σκόνη που σηκώνεται, απ’ τον προπορευόμενο, ή θα πιάσεις άκρη και θα περιμένεις υπομονετικά να περάσει το κακό και… αν δεν έλθει άλλος, ξεκινάς· ή θα ακολουθείς ψάχνοντας που βρίσκεσαι και μετά… τα ίσια στο πλυντήριο, αφού θα έχει κολλήσει πάνω σου μια πιθαμή σκόνη. Και μόλις τελειώσει το καλοκαίρι… τα ίσια στο συνεργείο· αμορτισέρ, λάστιχα, ρουλεμάν, ψαλίδια και όλα τα παρεπόμενα.
Θα γίνει λοιπόν ο δρόμος;
Είναι σίγουρα τα λεφτά για να γίνει αυτό το κομμάτι του δρόμου ή κάπου, όπως ακούστηκε δεν θα μας τα εγκρίνουν; Ή θα πάμε προς Πολιχνίτο μεριά και τελειώσαμε!
Υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις
Υποσχέσεις έχουμε.
Μα μου φαίνονται… μασημένες υποσχέσεις.
Τι «μέλλει γενέσθαι» λοιπόν;
Μέχρι πότε θα συνεχίζεται το παιχνίδι για όλους εμάς; Όλους εμάς που ζούμε εκεί;
Μέχρι πότε οι κρατούντες γραφειοκράτες δεν θα γυρίζουν να μας δουν και θα λένε μεταξύ τους, - άστους να «βουρλίζονται», μήπως εμείς ζούμε και περπατάμε εκεί πέρα; -
Έχουμε ακούσει τώρα τελευταία πολλά.
Ο Δήμαρχος πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως υπόσχεται πολλά. Μας υπόσχεται «στο λόγο της δημαρχιακής του τιμής», πως θα γίνει επιτέλους ο δρόμος αυτός.
Έχουν γίνει μελέτες προκηρύσσονται διαγωνισμοί ανάληψης του έργου και… και… και.
Μόνο που το έργο έχει σπάσει σε δυο κομμάτια ΄το πρώτο προς μεριά Πολιχνίτου και το δεύτερο προς τα …μας!
Μάλιστα το πρώτο κομμάτι, διασταύρωση Σκαμιούδι προς Σκάλα Πολιχνίτου, μέσα στο Φεβρουάριο δημοπρατείται και ξεκινά. Τα λεφτά είναι εξασφαλισμένα.
Μέχρις εδώ όλα καλά. Δεν έχουμε πρόβλημα.
Τι γίνεται όμως με το άλλο κομμάτι; Αυτό που μας ενδιαφέρει και μας καίρια αγγίζει; Αυτό από τη διασταύρωση Σκαμιούδι προς Σκάλα Βασιλικών, ώστε να ενωθεί με τον ήδη εκεί υπάρχοντα ασφαλτοστρωμένο δρόμο;
Το δρόμο που ενώνει τα δυο χωριά Λισβόρι και Βασιλικά με το δρόμο της Αχλαδερής και την Καλλονή;
Το δρόμο που δουλεύεται και περπατιέται συνέχεια;
Το δρόμο όπου πολλές δεκάδες αυτοκίνητα που πηγαινοέρχονται καθημερινά, τα δρόμο τον οποίο ο κόσμος προσπαθεί να περάσει για να βγει στην θάλασσα, ακολουθώντας την περιβόητη πινακίδα «Αλυκούδι PLAZ», για να δροσιστεί;
Το δρόμο που περπατάμε καθημερινά εμείς που το μισό χρόνο είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής και το άλλο μισό πηγαινοερχόμαστε καθημερινά;
Θα… δημοπρατηθεί και αυτό λέει και υπόσχεται ο Δήμαρχος.
Θα… τα βρούμε τα λεφτά που απαιτούνται και για το κομμάτι τούτο, υπόσχεται ο Δήμαρχος.
Θα… κάνουμε ότι μπορούμε και για δω λέει ο Δήμαρχος.
Έλα όμως να δεις!
Βρισκόμαστε στο χειμώνα. Ο περιώνυμος δρόμος μας, ποτάμι και θάλασσα. Δε χρειάζεται να πας λίγο παρά πέρα για να δεις τη θάλασσας. Την έχεις, μπροστά σου. Περνάς μέσα απ’ αυτή. Όσο για τις λάσπες, περνάς ζυμώνοντας. Χώνεσαι στη λάσπη. Γεμίζεις μέχρι τα «μπούνια». Άσε που κινδυνεύεις ανά, πάσα στιγμή αφού το αυτοκίνητο από το κολύμπημα στη λάσπη πηγαίνει αλλού κι αλλού.
Έρχεται το καλοκαίρι; Έρχονται και τα χαντάκια. Χαντακάρες, που για να τις περάσεις με το αυτοκίνητο, θα προσευχόσουνα και θα ευχόσουνα και θα προτιμούσες να περνούσες το Κάβο Ντόρο με 10 μποφόρ! Και να ’ναι μόνο αυτό; Για τη σκόνη τι να πεις. Σύννεφο αδιαπέραστο. Ορατότης μηδέν! Άσπρα τα αυτοκίνητα, άσπρα τα σπίτια, άσπροι εμείς. Περνάς και από τη σκόνη που σηκώνεται, απ’ τον προπορευόμενο, ή θα πιάσεις άκρη και θα περιμένεις υπομονετικά να περάσει το κακό και… αν δεν έλθει άλλος, ξεκινάς· ή θα ακολουθείς ψάχνοντας που βρίσκεσαι και μετά… τα ίσια στο πλυντήριο, αφού θα έχει κολλήσει πάνω σου μια πιθαμή σκόνη. Και μόλις τελειώσει το καλοκαίρι… τα ίσια στο συνεργείο· αμορτισέρ, λάστιχα, ρουλεμάν, ψαλίδια και όλα τα παρεπόμενα.
Θα γίνει λοιπόν ο δρόμος;
Είναι σίγουρα τα λεφτά για να γίνει αυτό το κομμάτι του δρόμου ή κάπου, όπως ακούστηκε δεν θα μας τα εγκρίνουν; Ή θα πάμε προς Πολιχνίτο μεριά και τελειώσαμε!
Υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις
Υποσχέσεις έχουμε.
Μα μου φαίνονται… μασημένες υποσχέσεις.
Τι «μέλλει γενέσθαι» λοιπόν;
Μέχρι πότε θα συνεχίζεται το παιχνίδι για όλους εμάς; Όλους εμάς που ζούμε εκεί;
Μέχρι πότε οι κρατούντες γραφειοκράτες δεν θα γυρίζουν να μας δουν και θα λένε μεταξύ τους, - άστους να «βουρλίζονται», μήπως εμείς ζούμε και περπατάμε εκεί πέρα; -
ΔΗΜΑΡΧΕ
Ήγκικεν η ώρα!
Ο «Καλλικράτης», εγώ προτιμώ να τον λέω «TERMINATOR» αφού για μια ακόμη φορά θα οδηγηθούμε στην αφάνεια, απρόσωποι μέσα στο μεγαθήριο του απρόσωπου συνονθυλεύματος «ανόμοιων «ποσών και σεναρίων», όπως ακριβώς έγινε και με τον «Καποδίστρια», θα μας «εξωπετάξει» και δεν πρόκειται πλέον να γυρίσει να μας δει κανείς.
Δήμαρχε φωνάζουμε, γιατί είναι καλύτερο να προλαμβάνεις από το να θεραπεύεις.
Ήγκικεν λοιπόν η ώρα.
Πρόσεξε μη μας αφήσεις έτσι και πάμε «μανέλα» και γυρίσουμε «μανέλα».
Κάνε κάτι για να μείνει.
Κάνε κάτι για να σ’ ευγνωμονούμε.
Δήμαρχε φωνάζουμε, γιατί είναι καλύτερο να προλαμβάνεις από το να θεραπεύεις.
Ήγκικεν λοιπόν η ώρα.
Πρόσεξε μη μας αφήσεις έτσι και πάμε «μανέλα» και γυρίσουμε «μανέλα».
Κάνε κάτι για να μείνει.
Κάνε κάτι για να σ’ ευγνωμονούμε.
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ;
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ! ! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου